پلی وینیل کلرید (PVC) یکی از متداول ترین پلیمرهای ترموپلاستیک در جهان است (در کنار تنها چند پلاستیک که به طور گسترده تر مانند PET و PP استفاده می شود). این پلاستیک به طور طبیعی سفید و بسیار شکننده (قبل از افزودن پلاستیک سازها) است. PVC تقریباً بیشتر از بیشتر پلاستیک ها در سال 1872 سنتز شده و توسط شرکت BF Goodrich در دهه 1920 تولید شده است. در مقایسه ، بسیاری از پلاستیک های مشترک دیگر برای اولین بار سنتز شدند و فقط در دهه های 1940 و 1950 از نظر تجاری قابل دوام بودند. این ماده بیشتر در صنعت ساخت و ساز استفاده می شود اما همچنین برای علائم ، کاربردهای بهداشتی و به عنوان فیبر برای لباس استفاده می شود.
PVC به دو شکل کلی تولید می شود ، ابتدا به عنوان یک پلیمر سفت و سخت یا غیر پلاستیک (RPVC یا UPVC) و دوم به عنوان پلاستیک انعطاف پذیر. PVC انعطاف پذیر ، پلاستیکی یا منظم به دلیل افزودن پلاستیک سازها مانند فتالات (به عنوان مثال دیسونونیل فتالات یا DINP) نسبت به خم شدن نسبت به UPVC نرمتر و قابل تحمل تر است. PVC انعطاف پذیر معمولاً در ساخت و ساز به عنوان عایق روی سیم های برقی یا کفپوش برای خانه ها ، بیمارستان ها ، مدارس و سایر مناطق که یک محیط استریل در اولویت قرار دارد و در برخی موارد به عنوان جایگزینی برای لاستیک استفاده می شود.
PVC سفت و سخت همچنین در ساخت و ساز به عنوان لوله ای برای لوله کشی و جانبداری که معمولاً با اصطلاح "وینیل" در ایالات متحده ذکر می شود ، استفاده می شود. لوله پی وی سی اغلب با "برنامه" آن (به عنوان مثال برنامه 40 یا برنامه 80) گفته می شود. تفاوت های عمده بین برنامه ها شامل مواردی مانند ضخامت دیوار ، رتبه فشار و رنگ است.
برخی از مهمترین ویژگی های پلاستیک PvC شامل قیمت نسبتاً کم آن ، مقاومت آن در برابر تخریب محیطی (و همچنین در مورد مواد شیمیایی و قلیایی) ، سختی زیاد و مقاومت کششی برجسته برای پلاستیک در مورد PVC سفت و سخت است. این ماده به طور گسترده ای در دسترس است ، معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد و به راحتی قابل بازیافت است (طبقه بندی شده توسط کد شناسایی رزین "3").
زمان پست: فوریه -02-2021
